ZAŁOGA BROWARU ZAMKOWEGO

 

Załoga Browaru Zamkowego w Cieszynie - koniec lat pięćdziesiątych kub początek sześćdziesiątych ubiegłego stulecia. Pracowali i mieszkali - w większości - razem, na owym browarze: stąd na zdjęciu dzieci, żony, siostry, ojcowie. Jakby jedna rodzina.

CHWAŁA INŻYNIEROM

Mój Dziadek Jan Wojtyła był inżynierem chemikiem, piwowarem i cukrownikiem, absolwentem Politechniki Lwowskiej i Szkoły Piwowarstwa w Monachium, po wojnie jako dyrektor najstarszego polskiego browaru tj. Browaru Zamkowego w Cieszynie istniejącego od 1846 r. modernizował go i warzył znakomite piwo. Mój Ojciec, zmarły w tym roku Zdzisław Hołdys, był inżynierem - metalurgiem, absolwentem Akademii Górniczo - Hutniczej w Krakowie (ostatnio pojawił się niedorzeczny pomysł, aby istniejącą ponad 100 lat AGH przemianować na Uniwersytet Metalurgiczny, gubiąc niejako po drodze niepoprawne politycznie górnictwo), wieloletnim dyrektorem technicznym Fabryki Automatyki Chłodniczej w Cieszynie. Wymyślał patenty na bimetale, jego firma współpracowała w tym zakresie z Duńczykami i Włochami - tak, tak, też w czasach komuny. Niewykluczone, że w jakiejś lodówce, pralce lub zaworze do regulacji ciepła jest kawałek bimetalu wg pomysłu mojego Ojca. Co mamy z tego teraz? Na szczęście korporacji Heineken nie udało się zamknąć Browaru Zamkowego w Cieszynie (co było planowane rok temu) i działa on dobrze pod nowym właścicielem. Cukrownictwo - czyli druga domena mojego dziadka chemika, praktycznie w Polsce nie istnieje, gdyż w ostatnich latach zamknięto wszystkie (lub prawie wszystkie) cukrownie - a cukier w większości kupujemy od korporacji Nordzuker i Suedzuker. Natomiast firma mojego Ojca, czyli FACH w Cieszynie, producent automatyki na rynek krajowy i liczący się eksporter (też w czasach komuny) został w ostatnich latach dosłownie zrównany z ziemią.

MIEJSCE SPOCZYNKU

Miejsce spoczynku mojej Babci, Dziadka, Mamy i Ojca na Cmentarzu Komunalnym w Cieszynie. Gdyby ktoś chciał odwiedzić to: Dział III (pierwsza aleja w lewo od alei główniej), potem druga alejka w prawo. Warto zresztą zwiedzić cały cieszyński Cmentarz Komunalny bo jest przepiękny i arcyinteresujący - a także inne cieszyńskie nekropolie: ewangelicką przy ul. Bielskiej, żydowskie przy ul. Hażlaskiej, cmentarz na Bobrku oraz nieczynny już, ale we fragmentach ciekawie zachowany cmentarz przy kościele pw. św. Jerzego (ul. Liburnia).

BRACKIE PRINCKI Z POLVIDEM W TLE

 

Piwowar (Wacław Mleczko) przy kontroli piwa fermentującego w otwartej kadzi. Proszę zwrócić uwagę, że p. Mleczko jest pod krawatem - piwo wymaga szacunku. Zdjęcie ze zbiorów Krystyny Błachowicz

1.

Siedzący nad rzeką (a właściwie na rzece) miś czule oblizuje łapkę - zapewne po spożyciu czekoladowego wafelka. Albo inny miś, a właściwie niedźwiedź, sunący na czterech łapach po owego wafelka. Na obu obrazkach (a właściwie logotypach) napis: OLZA.

Drugi rysunek wyobrażał piastowską wieżę zdającą się płynąć na chmurze - pod spodem napis POLWID (artystyczny skrót od "polski widelec").

I ostatni rysunek: ta sama (choć inaczej narysowana) wieża i napis: "1846 BRACKIE Cieszyn". Mistrzowsko przekazane podstawowe informacje: nazwa produktu, miasto, z którego pochodzi i data jego powstania. I rysunek wieży ładny.

Czekoladowe wafelki, sztućce i piwo. Każdy z tych produktów oznaczony logotypem kojarzącym się z miastem: rzeką, zamkiem - wreszcie nazwą miasta: Cieszyn.

KILKA UWAG NA TEMAT CIESZYŃSKIEGO BROWARU ZAMKOWEGO W ZWIĄZKU Z PRÓBĄ JEGO ZAMKNIĘCIA

Spędziłem pierwsze dwanaście lat życia mieszkając na Browarze Zamkowym, w budynku pod Wieżą Piastowską (mój dziedek, Jan Wojtyła był tam dyrektorem), nawet pracowałem tam przez miesiąc myjąc 180-hektolitrowe zbiorniki, w których leżakowało piwo, a do których wchodziło się - będąc zaopatrzonym w wąż z wodą, lampę i szczotkę - przez otwór o wymiarach mniej więcej 120x80 cm. poza tym - przyznam - lubię piwo, a najbardziej Brackie.

W internetowych dyskusjach i prasowych doniesieniach pojawiają się głosy i opinie, które wymagają sprostowania.

TRZY ZDJĘCIA I JEDEN LIST

 1.

To zdjęcie pochodzi z rodzinnych kolekcji i jest sieroce. To znaczy nikt do niego przyznać się nie chce, nikt nie rozpoznaje cioci, wujków, babć, prababć, dziadków i pradziadków ani marginalnych kuzynów. Zatrzymana w trwaniu czasu otwarcia migawki akcja dzieje się wczesną wiosną lub późną jesienią.  Jednak to raczej przednówek: ogołocone z liści gałęzie drzew, świeżo spadnięty śnieg, marne łodygi wyłażące spod ziemi.  Twarze wychudłe i zmarniałe po - zapewne długiej - zimie. Rysuje się na nich oczekiwanie na dary wiosny. Światło już wiosenne, wydobywające na światłoczułej płycie dokładność szczegółu.

CIESZYŃSKA GRA W KLASY

2017

Autobus zatrzymuje się pod Zamkiem w miejscu, gdzie uprawialiśmy (a także inni mieszkańcy browaru) ogródek, gdzie zbierałem ogórki, pomidory, kapustę, a nawet kopałem ziemniaki. Obok były kurniki.

1968

Obok kurnika, przed budynkiem mieszczącym umywalnię,  siedzą na ławeczce pani Ch. i pan K. Patrzą na tory kolejowe wzdłuż ulicy Dojazdowej, przed chwilą przejechała tamtędy czerwona drezyna: samochód osobowy "Warszawa" przystosowany do jazdy po torach kolejowych...

1944

... jakby po cichu bez towarzyszącemu zwykle przejazdowi przez rogatki gwizdowi parowozu przetacza się towarowy pociąg a w każdym wagonie malutkie okienko zasłonięte drutem kolczastym i za tym drutem twarze stłoczonych i łapiących powietrze ludzi: "powinni ich wieźć przez Oderberg i Seibersdorf  a nie tędy przez Teschen - Ost" słyszę jak koło mnie ktoś do siebie mruczy odwracam się przecież nie ma nikogo